راضیه رضایی، نخستین دانشجوی دکتری تخصصی رشته تربیت بدنی گرایش فیزیولوژی ورزشی(عصب- عضله) با دفاع از پایان‌نامه خود از دانشکده علوم ورزشی دانشگاه شهید چمران اهواز فارغ‌التحصیل شد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه شهید چمران اهواز، در این دفاعیه دکتر سعید شاکریان استاد راهنما، دکتر مسعود نیکبخت و دکتر فرانک هادی استادان مشاور، دکتر هادی عبدالحمید حبیبی و دکتر روح اله رنجبر داوران داخلی، دکتر هادی فتحی مقدم داور خارجی و دکتر صدیقه حیدری نژاد ناظر تحصیلات تکمیلی را بر عهده داشتند.

راضیه رضایی روز گذشته با دفاع از پایان‌نامه خود با عنوان "تأثیر تمرین استقامتی بر بیان miR-133 و SRF در عضلات تند و کند انقباض رت‌های نر نژاد ویستار" توانست نمره 19/36 را کسب کند.

گفتنی است در چکیده این پایان‌نامه آمده است:

microRNA-133 (miR-133 ) از تنظیم‌کننده‌های مهم بیان ژن می‌باشد، فاکتور پاسخ سرم (SRF ) نیز فاکتور رونویسی مهمی است که در تنظیم بسیاری از ژن‌های مرتبط با عضله نقش دارد. تمرین استقامتی موجب تغییر شکل ساختاری عضلات و همچنین تغییر بیان ژن در آن‌ها می‌شود اما هنوز تأثیر تمرین استقامتی بر بیان این دو عامل در عضلات تند و کند انقباض مشخص نشده است. لذا هدف این پژوهش ارزیابی تأثیر تمرین استقامتی بر بیان miR-133 و SRF عضلات تند و کند انقباض در رت‌های نر نژاد ویستار بود.

روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 14 رت با وزن20±113 گرم ( با 5 هفته سن ) تحت شرایط کنترل شده، نگهداری و بعد از دوره آشناسازی (وزن 24±231 گرم)، به صورت تصادفی به دو گروه کنترل(7 رت) و تجربی (7 رت) تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه تمرین استقامتی 8 هفته‌ای، هفته‌ای 5 جلسه(که به تدریج به 60 دقیقه، 30 متر در دقیقه رسید) را روی تریدمیل اجرا نموده و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه، همراه با گروه کنترل، بی‌هوش و تشریح شدند. سپس تحت شرایط استریل، عضله کند انقباض (نعلی)و تند انقباض (بازکننده دراز انگشتان) آن‌ها جدا شد. میزان بیان miR-133 و SRF با استفاده از روشReal time-PCR اندازه‌گیری شد. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که 8 هفته تمرین استقامتی، بیان miR-133 عضله تند انقباض (بازکننده دراز انگشتان) را نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری (001/0=p )کاهش داد. همچنین افزایش معنی‌داری (009/0=p ) در بیان ژنsrf  در تار تند انقباض عضله بازکننده دراز انگشتان پا نسبت به گروه کنترل مشاهده ‌شد. در مقابل بیان miR-133 عضله کند انقباض نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری (001/0=p ) افزایش یافت. اما کاهش غیرمعنی‌داری (37/0=p ) در بیان ژن srf در تار کند انقباض عضله نعلی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. همچنین مشخص شد که بیان miR-133 عضله بازکننده دراز انگشتان گروه تجربی نسبت به عضله نعلی گروه تجربی به‌طور معنی‌داری (001/0=p )کاهش یافت. افزایش معنی‌داری (002/0=p ) نیز در بیان ژن  srfتار تندانقباض نسبت به تار کند انقباض گروه تجربی مشاهده شد.

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، تمرین استقامتی  باعث ایجاد تغییراتی درmiR-133  و SRF تار تندانقباض شد که متناسب است با نیاز تار تندانقباض برای ایجاد سازگاری جهت اجرای فعالیت استقامتی در این نوع تارها که عمدتاً درگیر فعالیت‌های سرعتی می‌باشند، همچنین افزایش SRF می‌تواند موجب افزایش تمایز در تارهای تند انقباض و تغییر آن‌ها به سمت کسب خصوصیات تارهای کند انقباض گردد .